علل مرگ و میر نوزادان بستری‌شده در بیمارستان شهدای تجریش در سال‌های 1383 الی 1386

سابقه و هدف: مرگ و میر نوزادان یکی از شاخص‌های اصلی در سیستم‌های مراقبت بهداشتی است. 60% از مرگ و میر این گروه سنی مربوط به نوزادان نارس می‌باشد. با اینکه مرگ و میر نوزادان نارس در سال‌های اخیر کاهش یافته است، ولی همچنان به عنوان یک معضل بهداشتی در جوامع و همچنین در مدیریت سلامت مطرح است. در این مطالعه، علل مرگ نوزادان در مقطع زمانی سه ساله در بیمارستان شهدای تجریش بررسی شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه در قالب Routine Database Study و با استفاده از داده‌های ثبت‌شده در پرونده‌های بالینی نوزادان با سن کمتر از 30 روز که از سال 1383 الی 1386 در بیمارستان شهدای تجریش بستری و فوت شده بودند، انجام گرفته است. به منظور انجام مطالعه، پرونده بالینی تمام نوزادان نارس فوت شده در دوره زمانی یاد شده استخراج گردید. برای نشان دادن اطلاعات از نسبت (Proportion) و میرایی تناسبی (Proportionate Mortality) استفاده شد. یافته‌ها: از کل نوزادان بستری در این مرکز، 60 نوزاد در مقطع زمانی یادشده فوت نموده‌اند که 44% آنها مؤنث، 55% مذکر و وضیعت جنسی 1% نامشخص بود. 59% نوزادان، حاصل سزارین و 41% حاصل زایمان طبیعی بوده‌اند. 63% نوزادان آپگار کمتر از 7 داشتند. 27% از نوزادان، وزن کمتر از 1000 گرم،50% وزن 1499-1000 گرم، 8% وزن 1999-1500 گرم، 8% وزن 2499–2000 گرم و 5% بیش از 2500 گرم وزن داشتند. سن حاملگی بیشتر موارد فوت‌شده، مربوط به نوزادان 28 الی 31 هفته بود. 24% آنها در همین مرکز متولد شده و 76% از سایر مراکز اعزام شده بودند. بیشترین علت مرگ نوزادان مربوط به سندرم دیسترس تنفسی و پس از آن به ترتیب سپسیس، ناهنجاری‌های مادرزادی، آسفیکسی، اختلالات متابولیک، خونریزی ریوی و انتروکولیت نکروزان بوده است. در82% موارد مرگ بین ساعات 12 نیمه شب تا 6 صبح رخ داده است. نتیجه‌گیری: با توجه به بیشتربودن موارد مرگ نوزادان در ساعات نیمه شب و همچنین در موارد با زایمان‌های سزارین، به منظور بررسی ارتباط احتمالی بین موارد فوق‌الذکر و مرگ نوزادان، مطالعات تکمیلی و با استفاده از نمونه‌های بیشتر پیشنهاد می‌شود. با توجه به میزان وقوع بیشتر مرگ نوزادان در ساعات نیمه شب، مراقبت‌های بیشتر پرستاری (افزایش نیروهای پرستاری شب‌کار) ضروری می‌نماید. با توجه به کاهش میزان مرگ در زایمان‌های واژینال و تأثیر آن بر بقای نوزادان، پرهیز از زایمان‌های سزارین بی‌مورد را می‌توان مورد تأکید قرار داد